էրոսը հին հունական դիցաբանության մեջ սիրո աստվածն է: Նա համարվում էր Ափրոդիտեի անբաժան օգնականն ու ուղեկիցը` սիրային գայթակղության մարմնացումը, որն էլ հենց ապահովում է կյանքի շարունակումը երկրի վրա:
Էրոսը միացնում էր աստվածներին ամուսնական կապերով: Նա համարվում էր Քաոսի (սև գիշերվա) և պայծառ օրվա, կամ Երկնքի ու Երկրի ծնունդը: Էրոսը տիրապետում էր մարդկանց ու աստվածներին` կառավարելով նրանց սիրտն ու կամքը: Հին հույները նրան նկարագրում էին որպես թևերով գեղեցիկ երեխա, հետագայում` ծաղիկով և տավիղով, իսկ ավելի ուշ` նաև սիրո աղեղով և վառվող ջահով:
Դասերը, որոնց պատկանում է |