ԱՆՅԱՂԹ (ի, ից.) ա. ԱՆՅԱՂԹ որ եւ ԱՆՅԱՂԹԱԿԱՆ ԱՆՅԱՂԹԵԼԻ. Որ ոչն յաղթի յո՛ր եւ է կարգի. անպարտելի. վերագոյն հանդիսացեալ. հզօր. աննուաճելի. անվանելի. որ չյաղթիւր, տակ չի մնար. ...
*Զաստուած՝ զզօրապետն անյաղթ զօրաց (Փիլոն Եբրայեցի, Վասն տասնբանեան օրինաց):
*Անյաղթ թագաւորք (Գիրք պիտոյից):
*Անյաղթ իմաստութիւն (Ներսէս Շնորհալի, Մեկնութիւն Բարձրացուցէք ճառի):
*Անյաղթ նիգք, կամ քաղաք (Եղիշէ, Մեկնութիւն դատաւորաց, Եփրեմ Ասորի, Մեկնութիւն Եսայեայ մարգարէի):
*Անյաղթ փիլիսոփայ (Ի խորագիրս գործոց Դաւթի Անյաղթի եւ ի մեկնիչս նորա եւ Տօնացոյց: Յայսմաւուրք):
*Յետ եօթնամեայ անյաղթ համերութեանն (Յովհաննէս Կլիմաքոս, Գիրք կրօնական առաքինութեանց):
*Դատաւոր անյաղթ ունելով զիւրն խղճմտութիւն (Յովհաննէս Կլիմաքոս, Գիրք կրօնական առաքինութեանց):
*Զօրաւորօքն անյաղթականաց: Անյաղթական զճշմարտութեանն բան ամենայն ազգաց ծանուցին (Գրիգոր Նարեկացի, Մատեան, ՂԱ, Պատմութիւն եւ ճառ խաչի):
*Անյաղթելի մարտիրոս, կամ ճգնաւոր, նշան, եւ այլն (Շարական):
ԱՆՅԱՂԹՈՒ (=անյաղթելի)
*Զաւակ անյաղթու (Պատմութիւն Աղեքսանդրի Մակեդոնացւոյ):
ԱՆՆԻՀԱՐ ա. Որ ոչ նիհարանայ կամ տկարանայ. անյաղթ. անպարտելի.