Սկզբնապես՝ երաժշտական որևէ պիեսի նախորդող ներածական ստեղծագործություն, հետագայում՝ ոչ մեծ ծավալի գործիքային պիես։ Պրելյուդին բնորոշ են երաժշտական մտքի ազատ իմպրովիզացիոն ծավալումը և շարադրության միասնական բանվածքը։ Տարածում է գտել ՙՊրելյուդ և ֆուգա՚ երկմաս ՙփոքր շարքը՚՝ որոշ դեպքերում (Ցո՝ Ս՝ Բախ, Դ՝ Շոստակովիչ և ուրիշներ) ընդգրկվելով բոլոր 24 տոնայնություններում գրված Պրելյուդների և ֆուգաների ՙմեծ շարքում՚։ 18-րդ դարից Պրելյուդը հանդես է գալիս նաև իբրև ինքնուրույն գործիքային պիես։ Այդպիսի Պրելյուդները հաճախ միավորված են բոլոր տոնայնություններն ընդգրկող ամբողջական շարքերում կամ ժողովածուներում (Ֆ՝ Շոպենի, Ա՝ Ակրյաբինի, Ս՝ Ռախմանինովի, Դ՝ Շոստակովիչի, Դ՝ Կաբալևսկու, է՝ Բաղդասարյանի, է՝ Աբրահամյանի, Գ՝ Հովունցի դաշնամուրային Պրելյուդները են)։
![]() |
![]() |