Հարմարավետություն չունեցող:

ԱՆՅԱՐՄԱՐ ա. Ոչ յարմար. անդէպ. տարադէպ. եւ Անմիաբան. ոչ ներդաշնակեալ. անհամեմատ. ...

*Անյարմար է վասն զօրութեան մարմնոյն՝ կերակրոյ բաղձալ, եւ նովիմբ դարձեալ կերակրովքն պատերազմել ընդ մարմնոյ (Բարսեղ Կեսարացի, Գիրք Հարցողաց):

*Կարի իմն անյարմար թուէին նմա երգ բանիցն (Մովսես Խորենացի, Պատմութիւն, Բ. 7):

*Որոյ անկարելի էր եւ անյարմար (Յովհաննէս կաթողիկոս, Պատմագրութիւն):

*Ոչ եթէ անյարմար է առաջին ասցելոցդ, այլ կարի միաբան (Ներսէս Լամբրոնացի, Մեկնութիւն սաղմոսաց Դաւթի):

*Յանյարմարն առ նա կարծեցեալ զսաղմոսին բարեբանութիւն: Ի յասել զանյարմարսն (Գրիգոր Նարեկացի, Մատեան, ԽԸ. ՀԲ):

Եւ իբր Ոչ յարմարեալ ի մարդկային արուեստէ.

*Անեղական եւ անյարմար պասրկական հաւն այն զբազմորակ փետուրս իւր բերէ (Գրիգոր Մագիստրոս, Թուղթք առ զանազանս, ԺԷ):

ԱՆՅԱՐՄԱՐԱԿԱՆ Տ. ԱՆՅԱՐՄԱՐ.

*Անյարմարական բան: Զեղծումն գործել անյարմարական (Գիրք պիտոյից):

*Զանյարմարական երեւոյթս (Գրիգոր Նարեկացի, Մատեան, ՂԱ):

*Ամբոխեալ է, եւ անյարմարական (Արիստակես Լաստիվերցի, Ազգային պատմութիւն, ՂԱ):

ԱՆՅԱՐՄԱՐԵԼԻ Տ. ԱՆՅԱՐՄԱՐ.

*Ցանկասիրութիւն կոչեաց ի յարմարութիւն զանյարմարելին (Փիլոն Եբրայեցի, Վասն տասնբանեան օրինաց):

ԱՆՅԱՐՄԱՐԱԳՈՅՆ ա. Կարի կամ առաւել անյարմար.

*Զի՞նչ անյարմարագոյն առ ի լսել (Գիրք պիտոյից):