ԱՆՄԱՍՆ, սին, սունք կամ մասք, սանց. ա. Որ ոչն ունի մասունս բաղադրիչս, պարզ ամենեւին, անմասնիկ, անբաժանելի ի մասունս. (հոգին, եւ կէտն, եւ վայրկեանն, եւ այլն.) օրինակ՝
* Անմասն է` ըստ որում սեռ է: Անմարմինք անմասունք են (Դաւիթ Անյաղթ, Լուծմունք հինգ ձայնից Պորփիւրի):
* Նշանն (կէտն) է անմասն ինչ (Սահմանք իմաստասիրութեան, -Ժ-Բ):
* Պարզ եւ անմասն եւ անշարադիր է (Գրիգոր Նիւսացի, Գիրք յաղագս կազմութեան մարդոյ, -Ի-Ե):
* Անմասն րոպէ (Յովհաննէս Երզնկացի, Մեկնութիւն Մատթէի):
ԱՆՅՕԴ (ի, ից.) ա. Որ չէ յօդեալ ի մասանց. պարզ անմարմին. իմանալի.