Բացատրություն
Ջութակը (իտալերեն violino բառից) լարային, աղեղնավոր երաժշտական գործիք է, ջութակների ընտանիքում (ալտ, թավջութակ, կոնտրաբաս) ` ռեգիստրով ամենացածրը: Ամենատարածված մենակատարային գործիքներից մեկն է:
Ունի չորս լար: Լարվածքը կվինտային է (փոքր օկտավայի սոլ, առաջին օկտավայի ռե, լյա, երկրորդ օկտավայի մի ): Ձայնատարբերման հիմնական միջոցը լարերի վրայով աղեղը սահեցնելն է (arco), նվագելու հատուկ միջոցներից է պիցցիկատոն: Չափսը չի գերազանցում 600մմ: Ջութակ նվագել կարող են սկսել սովորել դեռ երեք տարեկանից:
Ծագել է 8-րդ դարում արաբների կողմից Եվրոպական երկրներ բերված աղեղնավոր նվագարաններից, ըստ այլ վարկածի միջնադարյան նվագարաններից` կրոտայից և վիելայից: Ջութակի դասական տեսակը մշակվել է 15-16-րդ դարերի ընթացքում միաժամանակ Իտալիայում, Ֆրանսիայում, Լեհաստանում: 16-18-րդ դարերում հյուսիսային Իտալիայում ձևավորվեցին ջութակի վարպետների խոշորագույն դպրոցներ` Բրեգայում (Գ. Դա սալո, Ջ. Մաջինի) և Կրեմոնայում ( Անդրեա և Նիկոլո Ամատիներ, Ջ. Գվառների, Ա. Ստրադիվարի) : Վերջնականապես հաստատվեց ջութակի կառուցվածքը, մշակվեց գործիքների յուրահատուկ տեմբրը: Կրեմոնայի ջութակները մինչ այսօր էլ օգտգործվում են և համարվում են չգերազանցված: 17-18-րդ դարերի երաժշտական գործիքային նոր ժանրերը(մենանվագ սոնատ, կոնցերտ) առաջացան սկզբնապես որպես ջութակի երաժշտական ժանրեր: Ջութակների ընտանիքը կազմում է սիմֆոնիկ նվագախմբի կորիզը:
17-18-րդ դարերում ստեղծվեց ջութակի ընդարձակ երգացանկ: Ջութակի կատարողական արվեստի զարգացման գործում մեծ դեր են խաղացել` Ն.Պագանինին, Լ.Աուեր, Ջ.Վիոտին, Ռ.Կրեյցերը, Ա.Վյոտանը, Ֆ.Կրայսլերը, Ջ.Էնեսկուն, Դ.Օյստրախը, Ի.Մենուհինը , Հայֆիցը, Ի.Ստեռնը, Լ.Կոգանը:
https://photos.google.com/u/0/search/_tra_/photo/AF1QipMAa_WiU13oVnS5vZCdXMXDQyEAN97cH90c-EZD
Translate using google
[գոյական]Wiktionary: ջութակ
[ոլորտ]2. - մշակույթի ոլորտ
3. - բեմարվեստի ոլորտ
Դասերը, որոնց պատկանում է
|
|
Ոլորտում առկա հասկացողությունները |