ԱՆՄԽԻԹԱՐ ա. Որպէս Անմխիթարելի. անփարատելի. անբերելի. ծանր. տխրական. օրինակ՝
*Անմխիթար տրտմութիւն, կամ սուգ, խորհուրդ, ապաշաւ, սպառնալիք (Եղիշէ, Վասն Վարդանայ և Հայոց պատերազմին Բ, Ղազար Փարպեցի, Պատմութիւն հայոց Գ, Գրիգոր Սկևռացի, Ճառ ի Յարութիւն Քրիստոսի, Սարգիս Վարդապետ, Մեկնութիւն եօթանեցունց թղթոց կաթողիկեայց Բ):
*Թէպէտեւ սուղ ինչ իցեն տրտմութիւնքն, սակայն նա անմխիթարս կարծեցուցանէ (Յովհան Մանդակունի, Ճառք խրատականք, Է):
ԱՆՄԽԻԹԱՐԱԿԱՆ Նոյն ընդ վ. (=անմխիթար) օրինակ՝
*Անմխիթարական սուգ, կամ տրտմութիւն (Գիրք պիտոյից):
ԱՆՄԽԻԹԱՐԵԼԻ - Տ. ԱՆՄԽԻԹԱՐ
*Անմխիթարելի վշտամբերութիւն, կամ տրտմութիւն, սուգ (Զաքարիա կաթողիկոս, Ճառք և մեկնողականք Սուրբ գրոց, Փիլոն Եբրայեցի նախերգ., Ոսկիփորիկ):
*Տեղի էր բացակայ ի մեծ վանիցն՝ անուանեալ բանտ անմխիթարելի(Յովհաննէս Կլիմաքոս, Գիրք կրօնական առաքինութեանց):