ԱՆՅԱՄՐ ա. մ. Որ ոչ յամէ. անյապաղ. վաղահաս. անդանդաղ. չուշացօղ, առանց տնտնալու.
*Գրել առ քեզ անյամր եւ փութանակի (Գրիգոր Մագիստրոս, Թուղթք առ զանազանս, Է 29):
ԱՆՅԱՊԱՂ. մ. Առանց յապաղանաց. արագ արագ. փութով.
*Անյապաղ վճարել, կամ թողուլ, յառնել ածել (Ղազար Փարպեցի, Պատմութիւն հայոց):
*Անյապաղ զխնդիրսն կատարել (Յովհաննէս կաթողիկոս, Պատմագրութիւն):
*Անյապաղ փութալ (Սարգիս Վարդապետ, Մեկնութիւն եօթանեցունց թղթոց կաթողիկեայց՝ Բ. Պետ. Ա):
ԱՆՅԱՊԱՂԱԲԱՐ մ. (=անյապաղ)
*Անդէն անյապաղաբար շնորհէր (Բարսեղ Կեսարացի, Ի Ստեփ.):
*Անյապաղաբար սկսեալ ուսուցանել (Մովսես Խորենացի, Պատմութիւն, Գ. 58):
*Առ որ կանանցն ժամանելոց ... անյապաղաբար զփառացն աստուծոյ տեսին զհանդէս (Գրիգոր Նարեկացի, Մատեան, ԺԱ):
*Յայսոսիկ անյապաղաբար մտախորհ եղեալ (Ճառընտիր, Ա):