Անմիտ կերպով:
ԱՆՄՏԱԲԱՐ մ. Իբրեւ անմիտ. անմտութեամբ. անխելքի պէս, անխելքութեամբ, չմտմտալով. օրինակ՝
*Անմտաբար սահիլ, կամ ասել, թշնամանել, ի վերայ միմեանց յառնել, թողուլ զպատուիրանն (Դիոնեսիոս Արեոպագացի, Գիրք յաղագս եկեղեցական քահանայապետութեան, Գ: Կիւրէղ Աղեքսանդրացի, Գիրք Գանձուց: Խոսրով Անձեւացի, Մեկնութիւն Պատարագի):
*Ներեա՛ ինձ հա՛յր, զի անմտաբար եղէ (Վարք հարանց, Զ):
ԱՆՄՏՈՒԹԵԱՄԲ. իբր մ. Անմտաբար.
*Եւ արդ՝ անմտութեամբ արարեր (Ծննդոց ԼԱ. 28):