ԱՆՅԱՐՄԱՐ ա. Ոչ յարմար. անդէպ. տարադէպ. եւ Անմիաբան. ոչ ներդաշնակեալ. անհամեմատ. ...
*Անյարմար է վասն զօրութեան մարմնոյն՝ կերակրոյ բաղձալ, եւ նովիմբ դարձեալ կերակրովքն պատերազմել ընդ մարմնոյ (Բարսեղ Կեսարացի, Գիրք Հարցողաց):
*Կարի իմն անյարմար թուէին նմա երգ բանիցն (Մովսես Խորենացի, Պատմութիւն, Բ. 7):
*Որոյ անկարելի էր եւ անյարմար (Յովհաննէս կաթողիկոս, Պատմագրութիւն):
*Ոչ եթէ անյարմար է առաջին ասցելոցդ, այլ կարի միաբան (Ներսէս Լամբրոնացի, Մեկնութիւն սաղմոսաց Դաւթի):
*Յանյարմարն առ նա կարծեցեալ զսաղմոսին բարեբանութիւն: Ի յասել զանյարմարսն (Գրիգոր Նարեկացի, Մատեան, ԽԸ. ՀԲ):
Եւ իբր Ոչ յարմարեալ ի մարդկային արուեստէ.
*Անեղական եւ անյարմար պասրկական հաւն այն զբազմորակ փետուրս իւր բերէ (Գրիգոր Մագիստրոս, Թուղթք առ զանազանս, ԺԷ):
ԱՆՅԱՐՄԱՐԱԿԱՆ Տ. ԱՆՅԱՐՄԱՐ.
*Անյարմարական բան: Զեղծումն գործել անյարմարական (Գիրք պիտոյից):
*Զանյարմարական երեւոյթս (Գրիգոր Նարեկացի, Մատեան, ՂԱ):
*Ամբոխեալ է, եւ անյարմարական (Արիստակես Լաստիվերցի, Ազգային պատմութիւն, ՂԱ):
ԱՆՅԱՐՄԱՐԵԼԻ Տ. ԱՆՅԱՐՄԱՐ.
*Ցանկասիրութիւն կոչեաց ի յարմարութիւն զանյարմարելին (Փիլոն Եբրայեցի, Վասն տասնբանեան օրինաց):
ԱՆՅԱՐՄԱՐԱԳՈՅՆ ա. Կարի կամ առաւել անյարմար.
*Զի՞նչ անյարմարագոյն առ ի լսել (Գիրք պիտոյից):