Սարկավագ, եկեղեցական նվիրապետության (աստիճանակարգի) առաջին հոգևոր աստիճանն է` տրված եպիսկոպոսի կողմից, ձեռնադրությամբ: Սարկավագի աստիճանի մասին վկայված է Աստվածաշնչում (Գործք Առաքելոց 6-րդ գլուխ):
Սարկավագը սպասավորում է Սուրբ Սեղանին, օգնում է պատարագիչ քահանային, ընթերցում Ավետարանը, Պատարագին և Ժամերգություններին ընթերցում է նաև իր համար նախատեսված քարոզները և այլն:
Քանի որ սարկավագը օծված չէ, նա իրավունք չունի կատարելու եկեղեցական խորհուրդներ` մկրտություն, դրոշմ, Պսակ և այլն:
Այն սարկավագները, որոնք ամուսնանում են, իրավունք են ստանում ամուսնացյալ քահանա դառնալու, իսկ ոչ ամուսնացյալները կարող են դառնալ կուսակրոն քահանա:
Սարկավագին տարբերակող հանդերձը ծիսակատարության ժամանակ ուրարն է ձախ ուսին` ի նշան պատրաստակամության` կրելու Քրիստոսի լուծի կեսը:
Սարկավագը մասնակցում է նաև եկեղեցական վարչական աշխատանքներին:
Սարկավագին դիմում են իր ավազանի անունով` ավելացնելով սարկավագ կոչումը. օրինակ` Արմեն սարկավագ: Կարելի է դիմել նաև Բարեշնորհ սարկավագ կամ սարկավագ դիմելաձևերով:
Դասերը, որոնց պատկանում է |
Ենթատեսակները |
Ոլորտում առկա հասկացողությունները |