Որ հնարավոր չէ հիշել իր վաղեմության պատճառով, մոռացված:

ԱՆՅԻՇԱՏԱԿ ա. Ոյր չիք յիշատակ. ի մոռացօնս եղեալ. անյիշելի. բնաջինջ. ...

*Զիա՞րդ լինիցին այսչափ մեղք անյիշատակ (Կիւրէղ Երուսաղեմացի, Կոչումն ընծայութեան, Բ):

*Զիւր կարգեալ աստուածսն անյիշատակ առնել եւ ջնջել (Ագաթանգեղոս):

*Անյիշատակ զամբարշտութեանս առնիցէ բերս (Գիրք պիտոյից):

*Յաւելուն, ողորմեա՛ ամենայն անյիշատակաց. ո՞վ է անյիշատակն, զոր դու յիշատակես (Ներսէս Լամբրոնացի, Մեկնութիւն խորհրդոյ Սուրբ Պատարագի):

ԱՆՅԻՇԱՏԱԿԵԼԻ ա. մ. Տ. ԱՆՅԻՇԱՏԱԿ.

*Սորա իրք անցին անյիշատակելի (ց Բ. 7):

*Ողողէ, անյիշատակելի ջնջէ (Ագաթանգեղոս):

ԱՆՅԻՇԵԼԻ ա. մ. Անյիշատակելի. մոռացեալ. առանց յիշելոյ.

*Եւ ի մեռեալս անյիշելի (Ներսէս Շնորհալի, Ողբ Եդեսիոյ):

*Գինի զահեղ դատաստանն անյիշելի թողու (Գրիգոր Լուսաւորիչ, Յաճախապատում գիրք ճառից, Թ):

*Աստուած անյիշելի մոռանայ զմեղս մեր: Զմտածմունս նորա կորուսցէ անյիշելի (Ճառընտիր):

*Ի բաց լքանել անյիշելի մոռացմամբ զչարեացն գործելոց զվնասս (Թովմա վարդապետ Արծրունի, Պատմութիւն, Դ. 2):

Զոր չէ օրէն յիշել. անարժան յիշման.

*Որ անյիշելին է, փոքրն է յաչս իմ երեւեալ արկածք յանցանաց (Բենիկ վարդապետ, Աղօթամատոյց գիրք):

*Հանել յանյիշելի ամրոցէն. որ եւ ԱՆՅՈՒՇ ԲԵՐԴ (Մովսես Խորենացի, Պատմութիւն, Գ. 55):

ԱՆՅՈՒՇ ա. Անյիշելի. մոռացեալ. ոչ արժանի յիշման.

*Անյուշ առնէր ի մտաց զայրւոյն եւ զորբոցն սուգ: Յանյուշ մոռացումն երթայ: Անյուշ եւ մոռացեալ են ի վերջնոցս մարդկան ազգէ (Գիրք պիտոյից):

*Անյուշ բերդ (Մովսես Խորենացի, Պատմութիւն, Գ. 35):