ԱՆՄԱՐԴ. ա. իբր Անմարդի, տմարդի. ոչ գրելի ի համար մարդկան. վատատոհմիկ, եւ անագորոյն. օրինակ՝
*Անմարդք ի ստոյգ մարդկանէ (Ղազար Փարպեցի, Պատմութիւն հայոց):
*Որ սատանայի երկրպագէ, ո՛չ մարդ, այլ անմարդ արժան է կոչել (Աթանաս Աղեքսանդրացի, Աստուածաբանական ճառք, Ը):
ԱՆՄԱՐԴԻ. ա.
*Ծանուցանել զանմարդի բարս (Մովսես Խորենացի, Պատմութիւն հայոց, Ա. 20):
*Կամ դատաւոր անմարդի, կամ դահիճ անհրաժարելի (Գրիգոր Աստուածաբան, Ի մկրտութիւն Տեառն):
*Եթէ յաչաղես զփրկութիւն ողորմելոցն, անմարդի ես (Փիլոն Եբրայեցի):
*Ոչ իբրեւ զանմարդիս հատանէին զվճիռ մահուն (Անանիա վարդապետ, ի Յովնան):
*Զիա՞րդ ասացից անձին իմում մարդ՝ գրեալս ընդ անմարդիս (Գրիգոր Նարեկացի, Մատեան, ԻԱ):
[ածական]
Դասերը, որոնց պատկանում է