1. Բացահայտության նշան, բաղկացած երկու ուղիղ՝ կիսաբոլորակ կամ ձևավոր գծերից, որոնց մեջ առնվում է մի բառ կամ բառակապակցություն կամ նախադասություն, իբրև բացատրություն կամ լրացում, այնպես, որ այդ լրացումը կամ բացատրությունը բաց թողնվի՝ խոսքի շարահյուսական կառուցվածքը չի խախտվի:
2. Նույն նշանը, որը գործ է ածվում մաթեմատիկայի մեջ և կարգավորում է մաթեմատիկական գործողությունների կատարման հերթականությունը: Այսինքն՝ սկզբից կատարվում է փակագծի մեջ նշված գործողությունը, ստանում են փակագծին համապատասխանող փոփոխականի կամ նրա արժեքը և ապա նոր կատարում փակագծից դուրս գտնվող արտահայտությունները՝ դիտարկելով ողջ փակագիծը որպես մեկ մեծություն:
![]() |
![]() |