Գիտեցող, իմացող, տվյալ բանին լավատեղյակ՝ ծանոթ:
ԳԻՏԱԿ. (ի, աց.) Գիտօղ. իրագէտ. տեղեակ. գիտուն. գիտցօղ .... տես Դտ. Բ. 7: Գծ. ԻԶ. 3: Բ. Պետ. Ա. 20: Բ. 12: Բ. Յհ. 1: *Մարդիկ յայտնեացն են գիտակ. իսկ աստուած եւ անյայտիցն յայտնապէս տեսանօղ. Փիլ. ժ. բան.:
*Գիտակն աստուած հարցանէր իբրեւ զանգէտ. գիտակն զգիտակն (խղճին) հարցանէր. Եփր. ծն.:
*Որ գիտակդ ես գաղտնեաց մարդկան. Շար.:
*Գիտակ էր ... եւ ոչ իւիք անտեղեակ: Գիտակ արարին զթագաւորն վասն սրբոյն Գրիգորի. Ագաթ.:
*Գիտակ արարեալ (այսինքն եղեալ) զհակառակորդին չարէն. Կոչ. ԺԵ:
*Յիրաւի ասեն առակքն, թէ ինքեանց գիտակքն իմաստունք են. Տօնակ.:
*Զոր գիտակք մի արհամարհեսցես. Խոսր.: