ԳԻՇ. Տ. ԳԷՇ.- Մեռեալ մարմին, մեռելոտի. դի. շաղիղ. եւ Որս սպանեալ. սատակ. լաշ, լէշ, մէյթ. տե՛ս Ել. իբ. 13: Դտ. ԺԴ. 8: Յոբ. ԼԹ. 30: Մտթ. ԻԴ. 28:
*Գէշ անկցին: Գէշ անկեալ. յն. գիշատեալ, որս եղեալ. Երեմ. Ե. 16:
*Թողուլ զդիակունսն, զի լուծեալ անկցին գէշ. Խոր. Գ. 36:
*Գէշ դնէին թռչնոց: Ամենեցունց մարմինքն եղեն գէշ թռչնոց. Եղիշ. Գ. է:
*Իբրեւ ի նեխելոյ գիշոյ փախչէին. Վրք. հց. Բ:
*Զոգիս բարեկամացն տեսանեն անկեալս, եւ քան զիշոյ գիշով եւ՛ս չար զանց առնեն. Ոսկ. բ. տիմ. Ա:
*Ի վերայ գիշի կամ գիշուց իջանել. Ոսկ. ԺԴ: Երզն. մտթ.:
*Ինքն ինքեան գէշ արկանէ (առիւծն), եւ զայլոյն ոչ ուտէ (զգիշատեալն). Վրդն. ծն.: Կամ Խեշերանք իրաց անկելոց իբրեւ զգէշ.
*Տարեալ զգէշ փշրանաց կռոցն, եւ ասէին, վա՛յ մեզ. Ճ. Ժ.: ԳԷ՛Շ. որպէս ռմկ. յոռի. դժպհի. վատթար. անախորժ. *Յորժամ գոյն գէշ եւ թուխ զգենուն օդ եւ երկիր, գիշեր կոչի. Վրդն. ծն.:
*Ցուրտ, ջերմ. անոյշ, գէշ. դիւր, դժուար. Երզն. քեր.: