1. Մեռած մարդ, ննջեցյալ:

2. Արդեն մեռած ու թաղված մարդ:

ԳԻՇ. Տ. ԳԷՇ.- Մեռեալ մարմին, մեռելոտի. դի. շաղիղ. եւ Որս սպանեալ. սատակ. լաշ, լէշ, մէյթ. տե՛ս Ել. իբ. 13: Դտ. ԺԴ. 8: Յոբ. ԼԹ. 30: Մտթ. ԻԴ. 28:

*Գէշ անկցին: Գէշ անկեալ. յն. գիշատեալ, որս եղեալ. Երեմ. Ե. 16:

*Թողուլ զդիակունսն, զի լուծեալ անկցին գէշ. Խոր. Գ. 36:

*Գէշ դնէին թռչնոց: Ամենեցունց մարմինքն եղեն գէշ թռչնոց. Եղիշ. Գ. է:

*Իբրեւ ի նեխելոյ գիշոյ փախչէին. Վրք. հց. Բ:

*Զոգիս բարեկամացն տեսանեն անկեալս, եւ քան զիշոյ գիշով եւ՛ս չար զանց առնեն. Ոսկ. բ. տիմ. Ա:

*Ի վերայ գիշի կամ գիշուց իջանել. Ոսկ. ԺԴ: Երզն. մտթ.:

*Ինքն ինքեան գէշ արկանէ (առիւծն), եւ զայլոյն ոչ ուտէ (զգիշատեալն). Վրդն. ծն.: Կամ Խեշերանք իրաց անկելոց իբրեւ զգէշ.

*Տարեալ զգէշ փշրանաց կռոցն, եւ ասէին, վա՛յ մեզ. Ճ. Ժ.: ԳԷ՛Շ. որպէս ռմկ. յոռի. դժպհի. վատթար. անախորժ. *Յորժամ գոյն գէշ եւ թուխ զգենուն օդ եւ երկիր, գիշեր կոչի. Վրդն. ծն.:

*Ցուրտ, ջերմ. անոյշ, գէշ. դիւր, դժուար. Երզն. քեր.: