ՆԱԽՈՐԴ ԿՈՆՑԵՊՏՆԵՐ:
սովորություն
սովորություն(1), սովորություն(2)
Բացատրություն
1. (իրավաբանություն) Այս կամ այն հասարակական միջավայրում ամուր կերպով հաստատված կանոն, որ կարգավորում է մարդկանց վարքագիծը, վարվելակերպն ու գործելակերպը հասարակական կյանքի որոշակի բնագավառում:
2. Գործելու՝ վարվելու՝ աշխատելու ևն սովորական դարձած կարգ՝ եղանակ՝ կերպ: Սովորությունը երկրորդ բնավորություն է:
3. Վարժությամբ՝ փորձով են ձեռք բերված հմտություն: Ցուլին բարձրացնելը սովորության է, իսկ նշանին խփելը սովորություն չէ՞:
4. Որևէ բանի՝ սովորական դարձած՝ անհրաժեշտության ու ներքին պահանջի վերածված անդիմադրելի հակում, մոլություն, հիվանդություն: Ծխելու՝ ոգելից խմիչքներ գործածելու՝ թղթախաղի սովորություն:
Translate using google
Translate using google
ՀԱՅԵՐԵՆ
[գոյական]ENGLISH
РУССКИЙ
ԱՐԵՎՄՏԱՀԱՅԵՐԵՆ
Դասերը, որոնց պատկանում է
|
|
Ենթատեսակները |