1. Վիրավորական կատակի բնույթ կրող խոսք՝ արտահայտություն մեկի՝ մի բանի հասցեին: Ծաղրով, ծիծաղով Կյորեսցիք քշում էին բուլկի ուտողներին (Ա. Բակունց): 2. Արհամարհական-ծաղրական վերաբերմունք մեկի՝ մի բանի նկատմամբ: Օրական մի երկու ժամով երևալ, դատարկաբանություններով զբաղվել ու գնալ՝ ծաղր չէ, ապա ի՞նչ է: 3. Չարամիտ հեգնանք, արհամարհանք պարունակող կծու հեգնություն: ..Նրանց էլ ընկեր-հարևանի մոտ ծաղրի և խայտառակության առարկա՞ շինեմ (Մուրացան): 4. Մեկի թերությունների վրա ծիծաղելը, մեկի պակասությունները ծիծաղի առարկա դարձնելը: Խելքով հաղթել չկարողանալով՝ նա դիմեց ծաղրով հակառակորդին լռեցնելու միջոցին: 5. Ծիծաղաշարժ կատակ՝ արարք, մեկի արածը՝ ասածը՝ խոսելու եղանակը՝ շարժուձևը ևն ծիծաղելիորեն ընդօրինակելու՝ վերարտադրելու միջոցով, տնազ: Նա միշտ ծաղրով Էր ներկայացնում իր երբեմնի ընկերոջ կեցվածքն ու շարժուձևը: 6. (փոխաբերական) Որևէ բանի միայն պատկերացումների մեջ՝ գաղափարով՝ անունով գոյություն ունենալը: Ազատությունը բնության ծադրն է միայն (Շիլլեր):